Afscheid nemen bestaat helaas wel
Door: Connie Leeuw
Blijf op de hoogte en volg Connie
02 April 2010 | Suriname, Paramaribo
Hallo!
Weer een reisverslag vanuit het mooie Suriname. Dit keer 1 van mijn laatste verslagen. Mijn tijd hier zit er alweer bijna op. Over 2 weken land ik al in het (hopelijk) inmiddels warmere Nederland.
De komende twee weken zijn al aardig volgepland, dus ik verwacht dat ook de resterende weken voorbij zullen vliegen.
Vorige week heb ik nog 5 dagen kunnen genieten op stage. Mijn mentor en ik zijn vooral druk geweest met het uitrekenen van cijfers voor de rapporten en het maken van gezellige uitstapjes. Vorige week dinsdag was het kinderboekenfestival in Paramaribo. Een groot evenement met stands van verschillende ondernemers en organisaties die elk een leuke activiteit hadden bedacht voor de kinderen. Zo hebben de kinderen uit mijn klas geschilderd, gelezen, hints gedaan en een oester gemaakt met daarin een tekening van hun eigen gevoelens en verlangens. De kinderen hadden het duidelijk erg naar hun zin, waardoor ik het automatisch ook erg naar mijn zin had.
Vrijdag ben ik samen met Dunja met de 5de klas meegeweest naar bauxietmaatschappij Suralco. Bauxiet is een grondstof die wordt gebruikt om aluminium van te maken. Het is de inkomstenbron van Suriname. Suriname is namelijk rijk aan deze grondstof. Tijdens het uitstapje kregen de kinderen een rondleiding over het fabrieksterrein. Een medewerkster vertelde stap voor stap wat er gebeurt op elk onderdeel van de fabriek. Erg interessant. Na de rondleiding konden de kinderen (en de juffen) genieten in het zwembad dat bij Suralco hoort. Kortom, een leuke dag.
Vrijdagavond zijn we met de hele groep wezen barbecueën bij Tommy en Eefke, twee medestudenten die niet in het stagehuis wonen. Erg gezellig! Daarna zijn we nog even naar een discotheek in de buurt geweest waar we in aanraking kwamen met slijmerige Nederlandse kerels (die bestaan helaas ook), die in de veronderstelling waren dat zeeschildpadden eieren uitbroeden. Broedse zeeschildpadden, wie kent ze immers niet...
Zaterdag was het tijd voor een trip waar ik mij al maanden op had verheugd. Namelijk het bekijken van de zeeschildpadden in de vrije natuur!(Vraag mijn vader maar hoe vaak en hoe lang ik het er in Nederland al had over wat ik in Suriname allemaal wilde gaan doen)
Zaterdagochtend gingen we om 10 uur met de bus op pad naar voormalige plantage Marienburg om vanaf daar verder te gaan naar Matapica, een beschermd legstrand voor zeeschildpadden. Vanaf Marienburg (mijn spellingscontrole geeft Marienberg aan) gingen we met een boot naar de overkant van de Commewijnerivier. Daar werden we na een klein stukje lopen verdeeld over meerdere kleine korjalen. In elke korjaal konden 3 mensen met hun bagage. Een aantal mensen creëerden het wildwaterbaaneffect door te gaan gillen als het bootje iets wiebelde. Dat zorgde voor extra veel plezier voor de mensen die niet in datzelfde bootje zaten. We moesten zo'n 3 kwartier door moerasachtig gebied varen. Uiteraard zat ik in een bootje dat door alle andere bootjes werd ingehaald en waarvan de motor om de haverklap afsloeg. Maar ook dat zorgde voor extra veel plezier. Het bruggetje waar we gebukt onderdoor moesten en de helling waar we de boot overheen moesten duwen zorgden voor nog meer wildwaterbaaneffecten. Kortom, een spannende tocht.
Na de tocht kwamen we aan bij een mooi strand aan de kust van Suriname. Heerlijk om zout water te ruiken en het geluid van de golven te horen. We begonnen direct met het ophangen van de hangmatten in de daarvoor bestemde hut. Na de lunch heb ik heerlijk op het strand gelegen en even in het water gedobberd. Tegen 7 uur in de avond was het gewenst dat we van het strand afgingen om rust te creëren voor de zeeschildpadden. Gelukkig waren ook hier muskieten aanwezig die het erg tof vonden om mensen te prikken op lastige plekken, waaronder vlak onder mijn oog... Daardoor heb ik tweeënhalve dag door het leven mogen gaan als halve Chinees. Erg leuk.
Rond 10 uur was het tijd om met de gids een wandeling te gaan maken over het strand. Voor we aan deze trip begonnen hadden we per mail nog enkele opmerkingen gekregen:
- het fotograferen van zeeschildpadden met flitsen is verboden
- het gebruik van flashlights moet tot een minimum worden beperkt en mag bij de nachtelijke strandwandeling alleen door de gids plaatsvinden - zeeschildpadden die uit zee het strand opklimmen mogen niet worden afgeschrikt. Zowel bewegingen, geluid als licht moeten daarom worden beperkt - het is streng verboden op de zeeschildpadden te zitten
- zeeschildpadden die bezig zijn te leggen moeten vanaf een afstand van 2 meter worden bekeken - het is ten strengste verboden om eieren uit de nesten te halen of om eieren in bezit te hebben
- er mag geen afval (vooral plastic) op de stranden achtergelaten worden
- het maken van kampvuur is niet toegestaan
Uiteraard waren wij van plan om een ritje te gaan maken op de schildpadden, dus baalden wij flink van bovenstaande opmerkingen. Maar helaas, het is niet anders.
Na een stukje te hebben gewandeld over het strand troffen we een spoor aan dat vanuit het water over het strand liep. Het spoor bestond uit twee strepen met daartussen een afstand van ongeveer een halve meter. In het midden was een minder duidelijke streep te zien (de staart). De gids keek goed om zich heen en volgde deels het spoor, maar helaas, deze schildpad was alweer teruggekeerd naar het water. Even later hadden we meer geluk. Iets verderop zagen we zandhoopjes door de lucht vliegen. Het leek net of iemand een kuil stond de graven. Nou was dat natuurlijk ook zo. Een schildpad was bezig een nest te graven om zijn eitjes in te kunnen leggen. Zo leuk dat die dieren zo handig zijn met hun flippers. We mochten nog niet dichtbij komen van de gids, dat zou de schildpad afschrikken. Ook zag de gids na enig bespieden dat dit een gehandicapte schildpad was. Hij miste 1 flipper. Mogelijk opgegeten door een haai. We besloten om verder te wandelen om de schildpad rust te bieden. We hadden best geluk deze avond. Zo hebben we een aantal schildpadden het water zien uitkomen, op zoek naar een plekje om eieren te leggen. Een aantal schildpadden schrokken van onze aanwezigheid en gingen weer terug het water in nadat ze ons hadden gezien. Maar er waren ook schildpadden die ongestoord verder liepen. Die dieren zijn zo ongelooflijk mooi en groot. Wij hebben deze avond de soepschildpadden mogen bekijken. Na lang wachten en veel fluisteren mochten we samen met de gids om het nest van een schildpad staan die op dat moment eieren aan het leggen was. Terwijl een schildpad aan het leggen is, is ze in een soort van trance. Dankzij een lampje, die de gids op de rand van het nest had gezet, konden we precies zien hoe de eitjes uit de schildpad kwamen. Dat was heel mooi om te zien. De eieren lijken een beetje op pingpongballetjes. Ook ongelooflijk hoeveel eieren zo'n dier kan leggen. Het leek maar niet op te houden. Na de zware bevalling was het tijd om het nest weer dicht te maken. Geweldig om te zien hoe de schildpad dat deed. Heel precies en snel duwde ze het zand, aan de zijkanten van het nest, over de eieren. Daarna liep ze weer naar het water. Prachtig om te zien. Nadat de zeeschildpad weer in het water was verdwenen gingen we weer terug naar onze hut om te gaan slapen.
's Nachts werd ik gewekt door Dunja die naar het toillet moest, maar niet alleen wilde. Nobel als ik ben stapte ik met mijn duffe hoofd uit mijn hangmat met klamboe om met haar mee te strompelen. Ze vertelde me dat ze al bijna op een paar kakkerlakken was gaan staan. Duf als ik was dacht ik daar verder niet bij na. Na het toilletbezoek ging ik rustig weer in mijn hangmat liggen met mijn schoenen op de grond, onder de klamboe.
De volgende ochtend werd ik wakker, na heerlijk te hebben geslapen. Toen ik uit mijn hangmat stapte zag ik dat er heel veel kleine kakkerlakken onderaan mijn klamboe hingen. Omdat mijn schoenen op de grond stonden besloot ik deze voor de zekerheid uit te kloppen. Ook al ging ik er niet vanuit dat er beesten in zouden zitten omdat mijn schoenen in de klamboe stonden en de beesten buiten de klamboe waren. Helaas was niets minder waar. Na enig geschud kwam er een heel leger van kakkerlakken uit mijn schoenen dwarrelen. Nadat ik mijn schoenen leeg had geklopt zette ik ze boven op een plank om een volgend leger in mijn schoenen te voorkomen. Gelukkig had ik nog slippers bij me, die ik de rest van de dag heb gedragen. Voor vertrek van Matapica had ik mijn schoenen voor de zekerheid nogmaals goed leeggeschud. Helaas kwam er weer een klein leger bij, maar aangezien deze beesten ook kunnen vliegen was ik niet heel erg verbaasd. Ik besloot dus maar om het beste er van te hopen. Ik had immers goed geschud.
De terugreis naar Paramaribo verliep voorspoedig. We waren rond 7 uur 's avonds weer thuis. Gezien de vele kakkerlakken op Matapica besloten we om voor de zekerheid gif tegen insecten in de units te spuiten. Je weet immer maar nooit. Bij een aantal mensen was namelijk al een schattig huisdier uit de tas komen fladderen. Deze konden echter snel uitgeroeid worden. Het leek mij wel verstandig om voor de zekerheid gif in mijn schoenen te spuiten. Toen ik daar enthousiast mee bezig was kwamen er stuk voor stuk soldaten van mijn kleine kakkerlakkenleger uit mijn schoenen dwarrelen. Ze waren niet te houden. Die beesten gingen overal naar toe. Nadat ik panisch op mijn bed was gesprongen en mijn kamer vol had gespoten met gif kreeg ik vanaf de andere kant van de unit het advies dat ik alle ramen en deuren dicht moest doen en zelf uit mijn unit moest komen. Ik besloot dat advies te volgen. Inmiddels waren er ook al kakkerlakken in ons woongedeelte en Dunja's slaapkamer terecht gekomen. Er zat niks anders op dan de hele boel te bespuiten en potdicht te laten. Het gif moest 2 uur intrekken, daarna zouden ze dood moeten zijn. Omdat het al vrij laat was en Dunja en ik geen zin hadden om tussen de kakkerlakken te gaan liggen konden we bij andere mensen in het huis logeren. Gelukkig maar.
De volgende ochtend deed ik heel voorzichtig weer de deur van ons huis open om te checken hoe het er binnen aan toe was. Over de grond verspreid lagen dode kakkerlakken. Het zag er zo vies uit. Na de deuren en ramen te hebben open gezet om de boel te laten luchten (Dunja en ik hadden onszelf ook al bijna uitgeroeid met het gif) begonnen Dunja en ik aan een inspectie door ons hele huis. We waren op dat moment niet al te enthousiast omdat Dunja nog een levende kakkerlak in het koffiezetapparaat had aangetroffen. En dat na zo'n lading gif. We zijn de hele ochtend bezig geweest met het wassen van al onze kleding, het vergiftigen van onze tassen en koffers en meer van dat soort zaken. Het was een drama. Maar uiteindelijk voelde het huis gelukkig toch weer schoon.
Na het hele kakkerlakkenavontuur besloot ik om nog even naar stage te gaan. Nu kon het immers nog. Daar aangekomen werd ik best een beetje uitgelachen door mijn mentor en de kinderen ;).
Dinsdag hadden we wederom een gezellig uitstapje met de kinderen. We hebben een tehuis voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen bezocht om een doos met levensmiddelen en kleding te overhandigen. Tevens hebben we een rondleiding gekregen door het huis. Het was een erg mooi huis waar de kinderen heel fijn konden liggen. Erg indrukwekkend om te zien hoe de kinderen uit mijn klas daarop reageerden. Er waren kinderen die heel makkelijk met de situatie omgingen, maar ook kinderen die moesten huilen omdat ze zoveel medelijden hadden. In Suriname zijn gehandicapte mensen een taboe. Daarom laat de school de kinderen elk jaar een sociale instelling bezoeken om de kinderen in te laten zien dat ook mensen met een beperking maar gewoon mensen zijn en geen vreemde wezens.
Na het best heftige uitstapje zijn we verder gegaan naar de Palmentuin om daar even te wandelen en te spelen om vervolgens door te lopen naar Mac Donalds. Daar konden de kinderen hun buiken vullen met hamburgers, kipnuggets en patat. Na het eten zijn we nog even naar een spelletjesgebeuren geweest. Een soort kermis, maar dan zonder attracties. De kinderen gingen helemaal uit hun dak. Leuk om te zien. Daarna was het alweer tijd om naar huis te gaan. Het was een leuke dag.
Woensdag was de dag aangebroken waarop ik me extra goed realiseerde dag Marco B. met zijn nummer 'Afscheid nemen bestaat niet' in dit geval geen gelijk had. Het was deze dag namelijk mijn laatste stagedag in Suriname. De dag waarop ik afscheid moest nemen van mijn 31 lieve schatjes, mijn mentor en de rest van de school. Van de mensen die ik hierna waarschijnlijk nooit meer zal zien. Ik had best een knoop ik mijn maag toen ik die ochtend voor de laatste keer het klaslokaal instapte. Ik dacht even dat ik keihard zou gaan huilen, maar gelukkig wist ik me te beheersen. Deze dag maakte ik voor de laatste keer de vlaggenparade mee, liet ik voor de laatste keer de kinderen in de rij voor de deur staan, wenste ik de kinderen voor de laatste keer een goedemorgen, maakte ik voor de laatste keer grapjes met de kinderen en gaf ik de kinderen voor de allerlaatste keer een hand toen ze naar huis gingen.
Ik heb genoten van deze dag en ben met mooie cadeaus als aandenken naar huis gegaan.
Nu heb ik dan nog 2 weken vakantie. Dit weekend staat een 3-daagse trip gepland naar West-Suriname. Woensdag vertrek ik met nog 4 andere studenten en begeleiding naar de Ralleighvallen waar we, in geval van mooi weer, de Voltzberg zullen gaan beklimmen. Genoeg mooie dingen in het vooruitzicht dus. Ik hoop dat ik tussen de trips door nog tijd heb om een verslag te schrijven. Ik ga mijn best doen.
Tot een volgende keer!
Liefs, Connie
Weer een reisverslag vanuit het mooie Suriname. Dit keer 1 van mijn laatste verslagen. Mijn tijd hier zit er alweer bijna op. Over 2 weken land ik al in het (hopelijk) inmiddels warmere Nederland.
De komende twee weken zijn al aardig volgepland, dus ik verwacht dat ook de resterende weken voorbij zullen vliegen.
Vorige week heb ik nog 5 dagen kunnen genieten op stage. Mijn mentor en ik zijn vooral druk geweest met het uitrekenen van cijfers voor de rapporten en het maken van gezellige uitstapjes. Vorige week dinsdag was het kinderboekenfestival in Paramaribo. Een groot evenement met stands van verschillende ondernemers en organisaties die elk een leuke activiteit hadden bedacht voor de kinderen. Zo hebben de kinderen uit mijn klas geschilderd, gelezen, hints gedaan en een oester gemaakt met daarin een tekening van hun eigen gevoelens en verlangens. De kinderen hadden het duidelijk erg naar hun zin, waardoor ik het automatisch ook erg naar mijn zin had.
Vrijdag ben ik samen met Dunja met de 5de klas meegeweest naar bauxietmaatschappij Suralco. Bauxiet is een grondstof die wordt gebruikt om aluminium van te maken. Het is de inkomstenbron van Suriname. Suriname is namelijk rijk aan deze grondstof. Tijdens het uitstapje kregen de kinderen een rondleiding over het fabrieksterrein. Een medewerkster vertelde stap voor stap wat er gebeurt op elk onderdeel van de fabriek. Erg interessant. Na de rondleiding konden de kinderen (en de juffen) genieten in het zwembad dat bij Suralco hoort. Kortom, een leuke dag.
Vrijdagavond zijn we met de hele groep wezen barbecueën bij Tommy en Eefke, twee medestudenten die niet in het stagehuis wonen. Erg gezellig! Daarna zijn we nog even naar een discotheek in de buurt geweest waar we in aanraking kwamen met slijmerige Nederlandse kerels (die bestaan helaas ook), die in de veronderstelling waren dat zeeschildpadden eieren uitbroeden. Broedse zeeschildpadden, wie kent ze immers niet...
Zaterdag was het tijd voor een trip waar ik mij al maanden op had verheugd. Namelijk het bekijken van de zeeschildpadden in de vrije natuur!(Vraag mijn vader maar hoe vaak en hoe lang ik het er in Nederland al had over wat ik in Suriname allemaal wilde gaan doen)
Zaterdagochtend gingen we om 10 uur met de bus op pad naar voormalige plantage Marienburg om vanaf daar verder te gaan naar Matapica, een beschermd legstrand voor zeeschildpadden. Vanaf Marienburg (mijn spellingscontrole geeft Marienberg aan) gingen we met een boot naar de overkant van de Commewijnerivier. Daar werden we na een klein stukje lopen verdeeld over meerdere kleine korjalen. In elke korjaal konden 3 mensen met hun bagage. Een aantal mensen creëerden het wildwaterbaaneffect door te gaan gillen als het bootje iets wiebelde. Dat zorgde voor extra veel plezier voor de mensen die niet in datzelfde bootje zaten. We moesten zo'n 3 kwartier door moerasachtig gebied varen. Uiteraard zat ik in een bootje dat door alle andere bootjes werd ingehaald en waarvan de motor om de haverklap afsloeg. Maar ook dat zorgde voor extra veel plezier. Het bruggetje waar we gebukt onderdoor moesten en de helling waar we de boot overheen moesten duwen zorgden voor nog meer wildwaterbaaneffecten. Kortom, een spannende tocht.
Na de tocht kwamen we aan bij een mooi strand aan de kust van Suriname. Heerlijk om zout water te ruiken en het geluid van de golven te horen. We begonnen direct met het ophangen van de hangmatten in de daarvoor bestemde hut. Na de lunch heb ik heerlijk op het strand gelegen en even in het water gedobberd. Tegen 7 uur in de avond was het gewenst dat we van het strand afgingen om rust te creëren voor de zeeschildpadden. Gelukkig waren ook hier muskieten aanwezig die het erg tof vonden om mensen te prikken op lastige plekken, waaronder vlak onder mijn oog... Daardoor heb ik tweeënhalve dag door het leven mogen gaan als halve Chinees. Erg leuk.
Rond 10 uur was het tijd om met de gids een wandeling te gaan maken over het strand. Voor we aan deze trip begonnen hadden we per mail nog enkele opmerkingen gekregen:
- het fotograferen van zeeschildpadden met flitsen is verboden
- het gebruik van flashlights moet tot een minimum worden beperkt en mag bij de nachtelijke strandwandeling alleen door de gids plaatsvinden - zeeschildpadden die uit zee het strand opklimmen mogen niet worden afgeschrikt. Zowel bewegingen, geluid als licht moeten daarom worden beperkt - het is streng verboden op de zeeschildpadden te zitten
- zeeschildpadden die bezig zijn te leggen moeten vanaf een afstand van 2 meter worden bekeken - het is ten strengste verboden om eieren uit de nesten te halen of om eieren in bezit te hebben
- er mag geen afval (vooral plastic) op de stranden achtergelaten worden
- het maken van kampvuur is niet toegestaan
Uiteraard waren wij van plan om een ritje te gaan maken op de schildpadden, dus baalden wij flink van bovenstaande opmerkingen. Maar helaas, het is niet anders.
Na een stukje te hebben gewandeld over het strand troffen we een spoor aan dat vanuit het water over het strand liep. Het spoor bestond uit twee strepen met daartussen een afstand van ongeveer een halve meter. In het midden was een minder duidelijke streep te zien (de staart). De gids keek goed om zich heen en volgde deels het spoor, maar helaas, deze schildpad was alweer teruggekeerd naar het water. Even later hadden we meer geluk. Iets verderop zagen we zandhoopjes door de lucht vliegen. Het leek net of iemand een kuil stond de graven. Nou was dat natuurlijk ook zo. Een schildpad was bezig een nest te graven om zijn eitjes in te kunnen leggen. Zo leuk dat die dieren zo handig zijn met hun flippers. We mochten nog niet dichtbij komen van de gids, dat zou de schildpad afschrikken. Ook zag de gids na enig bespieden dat dit een gehandicapte schildpad was. Hij miste 1 flipper. Mogelijk opgegeten door een haai. We besloten om verder te wandelen om de schildpad rust te bieden. We hadden best geluk deze avond. Zo hebben we een aantal schildpadden het water zien uitkomen, op zoek naar een plekje om eieren te leggen. Een aantal schildpadden schrokken van onze aanwezigheid en gingen weer terug het water in nadat ze ons hadden gezien. Maar er waren ook schildpadden die ongestoord verder liepen. Die dieren zijn zo ongelooflijk mooi en groot. Wij hebben deze avond de soepschildpadden mogen bekijken. Na lang wachten en veel fluisteren mochten we samen met de gids om het nest van een schildpad staan die op dat moment eieren aan het leggen was. Terwijl een schildpad aan het leggen is, is ze in een soort van trance. Dankzij een lampje, die de gids op de rand van het nest had gezet, konden we precies zien hoe de eitjes uit de schildpad kwamen. Dat was heel mooi om te zien. De eieren lijken een beetje op pingpongballetjes. Ook ongelooflijk hoeveel eieren zo'n dier kan leggen. Het leek maar niet op te houden. Na de zware bevalling was het tijd om het nest weer dicht te maken. Geweldig om te zien hoe de schildpad dat deed. Heel precies en snel duwde ze het zand, aan de zijkanten van het nest, over de eieren. Daarna liep ze weer naar het water. Prachtig om te zien. Nadat de zeeschildpad weer in het water was verdwenen gingen we weer terug naar onze hut om te gaan slapen.
's Nachts werd ik gewekt door Dunja die naar het toillet moest, maar niet alleen wilde. Nobel als ik ben stapte ik met mijn duffe hoofd uit mijn hangmat met klamboe om met haar mee te strompelen. Ze vertelde me dat ze al bijna op een paar kakkerlakken was gaan staan. Duf als ik was dacht ik daar verder niet bij na. Na het toilletbezoek ging ik rustig weer in mijn hangmat liggen met mijn schoenen op de grond, onder de klamboe.
De volgende ochtend werd ik wakker, na heerlijk te hebben geslapen. Toen ik uit mijn hangmat stapte zag ik dat er heel veel kleine kakkerlakken onderaan mijn klamboe hingen. Omdat mijn schoenen op de grond stonden besloot ik deze voor de zekerheid uit te kloppen. Ook al ging ik er niet vanuit dat er beesten in zouden zitten omdat mijn schoenen in de klamboe stonden en de beesten buiten de klamboe waren. Helaas was niets minder waar. Na enig geschud kwam er een heel leger van kakkerlakken uit mijn schoenen dwarrelen. Nadat ik mijn schoenen leeg had geklopt zette ik ze boven op een plank om een volgend leger in mijn schoenen te voorkomen. Gelukkig had ik nog slippers bij me, die ik de rest van de dag heb gedragen. Voor vertrek van Matapica had ik mijn schoenen voor de zekerheid nogmaals goed leeggeschud. Helaas kwam er weer een klein leger bij, maar aangezien deze beesten ook kunnen vliegen was ik niet heel erg verbaasd. Ik besloot dus maar om het beste er van te hopen. Ik had immers goed geschud.
De terugreis naar Paramaribo verliep voorspoedig. We waren rond 7 uur 's avonds weer thuis. Gezien de vele kakkerlakken op Matapica besloten we om voor de zekerheid gif tegen insecten in de units te spuiten. Je weet immer maar nooit. Bij een aantal mensen was namelijk al een schattig huisdier uit de tas komen fladderen. Deze konden echter snel uitgeroeid worden. Het leek mij wel verstandig om voor de zekerheid gif in mijn schoenen te spuiten. Toen ik daar enthousiast mee bezig was kwamen er stuk voor stuk soldaten van mijn kleine kakkerlakkenleger uit mijn schoenen dwarrelen. Ze waren niet te houden. Die beesten gingen overal naar toe. Nadat ik panisch op mijn bed was gesprongen en mijn kamer vol had gespoten met gif kreeg ik vanaf de andere kant van de unit het advies dat ik alle ramen en deuren dicht moest doen en zelf uit mijn unit moest komen. Ik besloot dat advies te volgen. Inmiddels waren er ook al kakkerlakken in ons woongedeelte en Dunja's slaapkamer terecht gekomen. Er zat niks anders op dan de hele boel te bespuiten en potdicht te laten. Het gif moest 2 uur intrekken, daarna zouden ze dood moeten zijn. Omdat het al vrij laat was en Dunja en ik geen zin hadden om tussen de kakkerlakken te gaan liggen konden we bij andere mensen in het huis logeren. Gelukkig maar.
De volgende ochtend deed ik heel voorzichtig weer de deur van ons huis open om te checken hoe het er binnen aan toe was. Over de grond verspreid lagen dode kakkerlakken. Het zag er zo vies uit. Na de deuren en ramen te hebben open gezet om de boel te laten luchten (Dunja en ik hadden onszelf ook al bijna uitgeroeid met het gif) begonnen Dunja en ik aan een inspectie door ons hele huis. We waren op dat moment niet al te enthousiast omdat Dunja nog een levende kakkerlak in het koffiezetapparaat had aangetroffen. En dat na zo'n lading gif. We zijn de hele ochtend bezig geweest met het wassen van al onze kleding, het vergiftigen van onze tassen en koffers en meer van dat soort zaken. Het was een drama. Maar uiteindelijk voelde het huis gelukkig toch weer schoon.
Na het hele kakkerlakkenavontuur besloot ik om nog even naar stage te gaan. Nu kon het immers nog. Daar aangekomen werd ik best een beetje uitgelachen door mijn mentor en de kinderen ;).
Dinsdag hadden we wederom een gezellig uitstapje met de kinderen. We hebben een tehuis voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen bezocht om een doos met levensmiddelen en kleding te overhandigen. Tevens hebben we een rondleiding gekregen door het huis. Het was een erg mooi huis waar de kinderen heel fijn konden liggen. Erg indrukwekkend om te zien hoe de kinderen uit mijn klas daarop reageerden. Er waren kinderen die heel makkelijk met de situatie omgingen, maar ook kinderen die moesten huilen omdat ze zoveel medelijden hadden. In Suriname zijn gehandicapte mensen een taboe. Daarom laat de school de kinderen elk jaar een sociale instelling bezoeken om de kinderen in te laten zien dat ook mensen met een beperking maar gewoon mensen zijn en geen vreemde wezens.
Na het best heftige uitstapje zijn we verder gegaan naar de Palmentuin om daar even te wandelen en te spelen om vervolgens door te lopen naar Mac Donalds. Daar konden de kinderen hun buiken vullen met hamburgers, kipnuggets en patat. Na het eten zijn we nog even naar een spelletjesgebeuren geweest. Een soort kermis, maar dan zonder attracties. De kinderen gingen helemaal uit hun dak. Leuk om te zien. Daarna was het alweer tijd om naar huis te gaan. Het was een leuke dag.
Woensdag was de dag aangebroken waarop ik me extra goed realiseerde dag Marco B. met zijn nummer 'Afscheid nemen bestaat niet' in dit geval geen gelijk had. Het was deze dag namelijk mijn laatste stagedag in Suriname. De dag waarop ik afscheid moest nemen van mijn 31 lieve schatjes, mijn mentor en de rest van de school. Van de mensen die ik hierna waarschijnlijk nooit meer zal zien. Ik had best een knoop ik mijn maag toen ik die ochtend voor de laatste keer het klaslokaal instapte. Ik dacht even dat ik keihard zou gaan huilen, maar gelukkig wist ik me te beheersen. Deze dag maakte ik voor de laatste keer de vlaggenparade mee, liet ik voor de laatste keer de kinderen in de rij voor de deur staan, wenste ik de kinderen voor de laatste keer een goedemorgen, maakte ik voor de laatste keer grapjes met de kinderen en gaf ik de kinderen voor de allerlaatste keer een hand toen ze naar huis gingen.
Ik heb genoten van deze dag en ben met mooie cadeaus als aandenken naar huis gegaan.
Nu heb ik dan nog 2 weken vakantie. Dit weekend staat een 3-daagse trip gepland naar West-Suriname. Woensdag vertrek ik met nog 4 andere studenten en begeleiding naar de Ralleighvallen waar we, in geval van mooi weer, de Voltzberg zullen gaan beklimmen. Genoeg mooie dingen in het vooruitzicht dus. Ik hoop dat ik tussen de trips door nog tijd heb om een verslag te schrijven. Ik ga mijn best doen.
Tot een volgende keer!
Liefs, Connie
-
02 April 2010 - 16:17
Mandy:
Wow! Al die kakkerlakken, ik word al naar als ik eraan denk! Respect voor jou!
Ennuh ik vind het best gezellig dat je weer richting het (nu) zonnig Nederland komt...tot snel! xx -
02 April 2010 - 16:36
Beerzerveldse Leeuw:
Wie verre reizen doet, kan veel verhalen. -
02 April 2010 - 17:23
Malou:
Hee Connie,
Mooi verhaal weer! Heb al je verhalen met veel plezier gelezen, hopelijk volgt er nog één :-D
Ik wil je ook even bedanken dat je mij weer herinnert aan mijn kakkerlakavontuur. Had dat avontuur eigenlijk gewist, maar weet nu weer hoe verstijfd ik was bij het zien van een mega kakkerlak.... bedankt! ;-)
Heel veel plezier nog de laatste weekjes, geniet nog even van al het moois!
xx Malou -
02 April 2010 - 17:25
Een Daarlervener:
Haha, geweldig.. broedse schildpadden:p. Had ze graag willen zien!
Ook leuk om dat hele verhaal over kakkerlakken te lezen. Mijn versie was geweest: 'Had ik toch nog kakkerlakken in mijn schoen die zich toen hebben lopen voortplanten in ons huis, gelukkig gingen ze allemaal dood na een flink aantal liters gif te hebben rondgespoten.' Maar die van jou is vele malen leuker:d
Heel goed dat je niet hebt gehuild; want huilen is een teken van zwakte:p
Veel plezier nog de laatste 2 weken:)
xx -
02 April 2010 - 17:59
Hilde:
Nog maar even en dan ben je weer terug in Nederland, geniet nog maar even van je vakantie! Ik hoop voor je dat je nu helemaal van de kakkerlakken af bent, die hoef je niet mee te nemen ;)
Xx -
02 April 2010 - 18:05
Marina:
Moii! Wat heeft jouw vader altijd ontzettend leuke en wijze commentaren :)
Ook ontzettend mooi trouwens om te lezen hoe dat met die schildpadden allemaal gaat. Wel kinderachtig dat je niet even een ritje op zo'n (schild)paddo gemaakt hebt hoor. Die gids heeft immers niet gezegd dat dat niet mocht! (Ik zag dat meteen voor me met zadel en teugels enzo :D)
Dat kakkerlakken verhaal is echt ontzettend goor. Ik krijg er kippenvel van! YUK!
Verder, wat Mandy zegt, ik ben blij dat je snel weer terug komt :) Ik mis je!
xx -
03 April 2010 - 08:23
Jan De Haan:
Prachtig dat verhaal over de schildpadden, weegt wel weer op tegen dat van de kakkerlakken.
Maak er nog iets moois van die laatste 2 weken!! -
03 April 2010 - 10:53
Wendy:
Time flies when you're having fun..
Geniet van je laatste weekjes!!
xx -
03 April 2010 - 12:21
Wilma:
O, afschuwelijk zeg die kakkerlakken, ze vermenigvuldigen zich dus ook echt heel snel.
Maar is het dan echt vies, of omdat het er gewoon zoveel zijn???
Die schildpadden zijn ook echt gaaf he, je ziet ze weleens heel sloom in een dierentuin, maar nooit in het wild hier in ons kikkerklandje natuurlijk.
Gisteren op tante Alida's verjaardag geweest, best goed om toch te gaan en je moeder heeft echt humor, het was heel gezellig.
Ik hoorde dat je weer in Zwolle komt stagelopen, nou dan kom je toch wel gewooon een keertje na schooltijd.
En..jullie komen ook in Zwolle wonen, dat zou gezellig zijn, ik heb in ieder geval je moeder ons adres en telefoonnummer gegeven en gezegd dat ze sowieso weer een keertj langs "moeten"komen.
Nou jij was van plan ook de 24e langs te komen in Heino, tot dan in ieder geval en heeeeeeeeeeel veeel plezier nog daar geniet ervan.
-
03 April 2010 - 13:46
Albertine:
IEUWW.. kakkerlakken! Zo'n hekel aan he! Heb diep respect voor je, ik was direct teruggegaan naar huis! ;)
Veeel plezier nog de komende twee weken!!
xx -
03 April 2010 - 18:58
Een Geerdijkse:
Dat je het schoon kunt vinden na zo'n lading gif. Dan ben je toch wel diep, diep gezonken. Verder sterkte met het afscheid nemen. Dat doet toch altijd even pijn. Echter vreugde bestaat niet zonder verdriet en kracht niet zonder zwakte!! daarlervener!! -
06 April 2010 - 12:35
He Connie!:
Klinkt allemaal super zeg! De tijd is volgens mij echt voorbij gevlogen of niet? Ik ben benieuwd naar de foto's enzovoort en om je verhalen nu eens in t echt te horen!
Veel plezier nog de laatste dagen en tot snel!
Hilliene -
06 April 2010 - 14:33
Bernadet:
Ik ben zo jaloers op je schildpadden verhaal. :D Fantastisch.. Heb je foto's gemaakt zonder flits? :P Mooi avontuur met de kakkerlakken.. Gelukkig bestaat erg gif! Tot snel lieve Connie, geniet van je laatste week / dagen. xx -
06 April 2010 - 16:25
Linda:
Ik heb je ook even uitgelachen :D Heb je nog wat eitjes meegenomen? ;) -
06 April 2010 - 19:52
Ellen:
En je had je zo verheugt op een tripje op een schilpad..beetje jammer dat dat niet mocht;)
Geniaal geschreven weer:)
Nog even lekker genieten van je laatste week:)!!
xx -
13 April 2010 - 20:06
Tante Geertje:
OP de valreep nog even een reactie.Geweldig jo, wat een avonturen, nou tot heeeel spoedig.
Groetje en liefs goede reis back home -
13 April 2010 - 20:06
Tante Geertje:
OP de valreep nog even een reactie.Geweldig jo, wat een avonturen, nou tot heeeel spoedig.
Groetje en liefs goede reis back home
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
