Hobbel in de weg, bobbel in de weg...
Door: Connie Leeuw
Blijf op de hoogte en volg Connie
04 Maart 2010 | Suriname, Paramaribo
Hoi allemaal!
Ook afgelopen week heb ik niet stil gezeten. De week begon weer met 5 dagen stage. Het waren vermoeiende, maar toch leuke dagen. Ik kom mezelf hier echt wel tegen. Ik moet mezelf soms echt staande zien te houden in de drukte die kan ontstaan. Maar dat is alleen maar leerzaam. Ik probeer dan ook een beetje om mee te gaan in het dagritme van de Surinamers. Ik merk dat ik dan veel productiever ben op een dag. 's Morgens sta ik rond kwart over 6 naast mijn bed, om kwart over 7 ga ik richting stage en van kwart voor 8 tot ongeveer 13:00 uur ben ik aan het werk. Daarna ga ik lunchen. In Nederland zou ik na de lunch lekker even aan de bak gaan voor school zodat ik het meeste al gehad heb. Hier is het daar op dat moment van de dag veel te warm voor, wat erg vermoeiend kan zijn. Daarom probeer ik vaak om even te slapen om vervolgens rond 16:00 uur al het werk er even door te rammen. Dat werkt veel beter dan om een paar uur lang een beetje aan te knooien. Na het avondeten ga ik of nog even voor stage bezig, of nog even chillen met de studenten in het huis, wat na 4 weken nog steeds erg gezellig is. Daardoor zijn de avonden soms onvoorstelbaar snel voorbij. Maar dat is alleen maar goed.
Het weekend was erg mooi en bijzonder. Dit keer had ik een lang weekend omdat afgelopen maandag een feestdag was in Suriname.
Het weekend begon op vrijdagavond met een etentje bij een cocktailbar die niet heel erg professioneel overkwam, maar waar we het op zich wel gezellig hebben gehad. Denk aan: 'Wat voor sausje zit er bij dat vlees?' Nadat de serveerster het na had gevraagd in de keuken kwam ze terug met het antwoord 'De chefkok is er niet, dus we weten niet wat voor sausje het is, maar je gaat er in elk geval niet dood aan.' Oh noh... Daarna hebben we nog even ergens een drankje gedaan om vervolgens vroeg ons bed in te duiken ter voorbereiding van de trip van zaterdag.
Op zaterdagochtend rond half 8 vertrokken we met een busje naar Brownsberg. Brownsberg is een natuurpark boven op een berg in het tropisch regenwoud. Ik voelde me erg stoer met mijn mini-backpack, Adidasjes, stoere broek, DEET, pet, zonnebrand en meer van dat soort zaken. De reis naar het park was al een hele onderneming opzich. Na veel gehobbel, gebobbel en geschud kwamen we aan bij de voet van de berg. Daar troffen we de zogeheten Marrons aan, een bevolkingsgroep in Suriname. Ook wel bekend als 'bosnegers' of de voormalige slaven. Zij wonen in het bos. De Marrons waarderen het niet als er foto's van hen worden gemaakt. Zij geloven dat hun ziel zichtbaar wordt op foto's. Dus helaas, geen foto van een Marron voor jullie.
Onderaan de berg was het nog een kwestie van de berg beklimmen met het busje. Doelstelling was om 500 meter de hoogte in te gaan langs de rand van een afgrond over een weg met modder, hobbels, bobbels en gaten. Het was dus ook even afwachten of we echt het hele traject met het busje konden afleggen of halverwege moesten stoppen om de weg te voet te vervolgen. De weg naar boven duurde, zoals verwacht, langer dan gepland. Terwijl mijn meeste medepassagiers zaten te gillen en te krijsen genoot ik van de bobbels en de hoogte. Wat een avontuur! Helaas reed voor ons iemand die steeds vast kwam te staan met zijn voertuig. En dan niet op de manier zodat alleen hij niet verder kon, nee, hij stond echt over dwars op de weg. Na veel waarschuwingen en aanwijzingen van de ervaren mensen die met ons mee waren, deed hij toch steeds het tegenovergestelde waardoor hij steeds weer vast kwam te staan. Op zich was dat nog niet zo'n ramp, maar het punt was dat hij steeds vast stond op die punten waar hij achteruit van de berg af kon rollen richting ons. Gelukkig wist onze chauffeur prima hoe hij moest handelen waardoor wij uiteindelijk zonder verdere problemen heelhuids bovenaan de berg terecht zijn gekomen.
Op de berg aangekomen begon de wandeling door het bos. Toen we het eerste pad insloegen kwamen we direct al aapjes tegen hoog in de bomen. Helaas mocht ik ze echt niet aaien... (Mochten ze zo vriendelijk zijn om even naar beneden te komen) Volgens een gids is regel 1 van het bos om wilde dieren niet te aaien... Jammer... We wilden graag 2 watervallen gaan bekijken. De Leoval en de Ireneval. Die kregen we echter niet cadeau. Na de berg te hebben afgedaald, via boomwortels die als traptreden dienden, kwamen we aan bij de Leoval. Wat prachtig! Daar tussen de bomen doemde een hele mooie kleine waterval op. Omdat we het allemaal erg warm hadden gekregen door de wandeling vonden we het totaal niet erg om ons even op te frissen onder de waterval. Daarna zijn we doorgegaan naar de Ireneval. Na heerlijk steile hellingen en uiteindelijk op mijn billen door de modder naar beneden te zijn gegeleden kwamen we daar aan. De Ireneval was nog mooier dan de Leoval. Ook hier hebben we nog lekker onder de waterval gestaan. Helaas was het al vrij snel tijd om de klim naar boven te beginnen. Wat een kwelling... Maar het was alles meer dan waard! Ik zou het zo weer doen. Boven aan de berg zijn we beloond met takken (die de aapjes boven op ons gooiden) en een heerlijke maaltijd. Op de terugweg hebben we een omweg gemaakt via de stuwdam van Brokopondo, een district van Suriname. Daar hebben we nog 2 fotostops gedaan. Rond half 10 's avonds waren we weer thuis. Moe maar voldaan.
Zondag hebben Dunja en ik genoten van een heerlijke maaltijd bij een Chinees restaurant. De groepsleerkracht van mijn stageklas was namelijk jarig en had ons uitgenodigd om met haar gezin bij dat restaurant te gaan eten. Erg leuk en gastvrij. Dat is wel iets typisch van de Surinaamse cultuur. Surinamers zijn heel makkelijk in het uitnodigen van mensen. Eten is in deze cultuur ook erg belangrijk. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik dat geen enkel probleem vind. Na het etentje zijn we nog met een aantal studenten naar de Olifant geweest waar het begin van Holy Phagwa, een Hindoestaans feest, werd gevierd. Daarna zijn we nog even de stad in geweest. Ik ben echter samen met Cilia eerder naar huis gegaan omdat ik zat te slapen op het balkon... (Gelukkig schudde Cilia mij wakker).
Maandag hebben we Holy Phagwa gevierd. Holy Phagwa staat voor het Hindoestaanse nieuwjaar en een overwinning van het goede op het kwade. Aangezien de Hindoestanen tot 1 van de bevolkingsgroepen van Suriname behoren is Holy Phagwa een feestdag in Suriname. Wij waren met alle studenten uitgenodigd bij een Hindoestaanse familie om daar met hen het feest te vieren. Bij Holy Phagwa is het traditie om elkaar met gekleurd poeder, gekleurd water en parfum te bekogelen. Dat deden wij dan ook vol overgave! Geweldig! De meeste mensen gaan op dit feest in het wit gekleed en dat hebben wij uiteraard ook gedaan. Dat gaf een heel erg leuk effect! Uiteindelijk zagen we er dan ook monsterlijk mooi uit... Bij het feest waren bergen eten en drinken en een Hindoestaanse band aanwezig. Ik heb zelfs een oliebol gegeten! Een Hindoestaan vroeg mij of nieuwjaar in Nederland ook zo wordt gevierd... Was dat maar zo :D.
Thuis aangekomen heb ik flink moeten boenen om alle kleurstoffen weer van me af te krijgen. Na 3 wasbeurten was alles er volgens mij af...
Conclusie: Ik heb enorm genoten van afgelopen week!
Aankomend weekend staat er een trip naar Babunhol gepland. Daar blijven we 1 nacht slapen. En wel in hangmat! Vandaag heb ik een prachtige hangmat aangeschaft. Ik heb er direct maar een klamboe en dekentje bij gekocht. Dat heeft me weer een fortuin gekost ;). Volgende week horen jullie hoe het was!
Tot snel!
Liefs, Connie
P.S.: 'Berg' van 'Brownsberg' dient gewoon uitgesproken te worden als het Nederlandse woord 'berg'. En dus niet op z'n Engels als 'burk'. Even om misverstanden bij sommige mensen te voorkomen :D.
Nog een P.S.: Ook dit keer weer bedankt voor de leuke en lieve berichtjes! :)
Ook afgelopen week heb ik niet stil gezeten. De week begon weer met 5 dagen stage. Het waren vermoeiende, maar toch leuke dagen. Ik kom mezelf hier echt wel tegen. Ik moet mezelf soms echt staande zien te houden in de drukte die kan ontstaan. Maar dat is alleen maar leerzaam. Ik probeer dan ook een beetje om mee te gaan in het dagritme van de Surinamers. Ik merk dat ik dan veel productiever ben op een dag. 's Morgens sta ik rond kwart over 6 naast mijn bed, om kwart over 7 ga ik richting stage en van kwart voor 8 tot ongeveer 13:00 uur ben ik aan het werk. Daarna ga ik lunchen. In Nederland zou ik na de lunch lekker even aan de bak gaan voor school zodat ik het meeste al gehad heb. Hier is het daar op dat moment van de dag veel te warm voor, wat erg vermoeiend kan zijn. Daarom probeer ik vaak om even te slapen om vervolgens rond 16:00 uur al het werk er even door te rammen. Dat werkt veel beter dan om een paar uur lang een beetje aan te knooien. Na het avondeten ga ik of nog even voor stage bezig, of nog even chillen met de studenten in het huis, wat na 4 weken nog steeds erg gezellig is. Daardoor zijn de avonden soms onvoorstelbaar snel voorbij. Maar dat is alleen maar goed.
Het weekend was erg mooi en bijzonder. Dit keer had ik een lang weekend omdat afgelopen maandag een feestdag was in Suriname.
Het weekend begon op vrijdagavond met een etentje bij een cocktailbar die niet heel erg professioneel overkwam, maar waar we het op zich wel gezellig hebben gehad. Denk aan: 'Wat voor sausje zit er bij dat vlees?' Nadat de serveerster het na had gevraagd in de keuken kwam ze terug met het antwoord 'De chefkok is er niet, dus we weten niet wat voor sausje het is, maar je gaat er in elk geval niet dood aan.' Oh noh... Daarna hebben we nog even ergens een drankje gedaan om vervolgens vroeg ons bed in te duiken ter voorbereiding van de trip van zaterdag.
Op zaterdagochtend rond half 8 vertrokken we met een busje naar Brownsberg. Brownsberg is een natuurpark boven op een berg in het tropisch regenwoud. Ik voelde me erg stoer met mijn mini-backpack, Adidasjes, stoere broek, DEET, pet, zonnebrand en meer van dat soort zaken. De reis naar het park was al een hele onderneming opzich. Na veel gehobbel, gebobbel en geschud kwamen we aan bij de voet van de berg. Daar troffen we de zogeheten Marrons aan, een bevolkingsgroep in Suriname. Ook wel bekend als 'bosnegers' of de voormalige slaven. Zij wonen in het bos. De Marrons waarderen het niet als er foto's van hen worden gemaakt. Zij geloven dat hun ziel zichtbaar wordt op foto's. Dus helaas, geen foto van een Marron voor jullie.
Onderaan de berg was het nog een kwestie van de berg beklimmen met het busje. Doelstelling was om 500 meter de hoogte in te gaan langs de rand van een afgrond over een weg met modder, hobbels, bobbels en gaten. Het was dus ook even afwachten of we echt het hele traject met het busje konden afleggen of halverwege moesten stoppen om de weg te voet te vervolgen. De weg naar boven duurde, zoals verwacht, langer dan gepland. Terwijl mijn meeste medepassagiers zaten te gillen en te krijsen genoot ik van de bobbels en de hoogte. Wat een avontuur! Helaas reed voor ons iemand die steeds vast kwam te staan met zijn voertuig. En dan niet op de manier zodat alleen hij niet verder kon, nee, hij stond echt over dwars op de weg. Na veel waarschuwingen en aanwijzingen van de ervaren mensen die met ons mee waren, deed hij toch steeds het tegenovergestelde waardoor hij steeds weer vast kwam te staan. Op zich was dat nog niet zo'n ramp, maar het punt was dat hij steeds vast stond op die punten waar hij achteruit van de berg af kon rollen richting ons. Gelukkig wist onze chauffeur prima hoe hij moest handelen waardoor wij uiteindelijk zonder verdere problemen heelhuids bovenaan de berg terecht zijn gekomen.
Op de berg aangekomen begon de wandeling door het bos. Toen we het eerste pad insloegen kwamen we direct al aapjes tegen hoog in de bomen. Helaas mocht ik ze echt niet aaien... (Mochten ze zo vriendelijk zijn om even naar beneden te komen) Volgens een gids is regel 1 van het bos om wilde dieren niet te aaien... Jammer... We wilden graag 2 watervallen gaan bekijken. De Leoval en de Ireneval. Die kregen we echter niet cadeau. Na de berg te hebben afgedaald, via boomwortels die als traptreden dienden, kwamen we aan bij de Leoval. Wat prachtig! Daar tussen de bomen doemde een hele mooie kleine waterval op. Omdat we het allemaal erg warm hadden gekregen door de wandeling vonden we het totaal niet erg om ons even op te frissen onder de waterval. Daarna zijn we doorgegaan naar de Ireneval. Na heerlijk steile hellingen en uiteindelijk op mijn billen door de modder naar beneden te zijn gegeleden kwamen we daar aan. De Ireneval was nog mooier dan de Leoval. Ook hier hebben we nog lekker onder de waterval gestaan. Helaas was het al vrij snel tijd om de klim naar boven te beginnen. Wat een kwelling... Maar het was alles meer dan waard! Ik zou het zo weer doen. Boven aan de berg zijn we beloond met takken (die de aapjes boven op ons gooiden) en een heerlijke maaltijd. Op de terugweg hebben we een omweg gemaakt via de stuwdam van Brokopondo, een district van Suriname. Daar hebben we nog 2 fotostops gedaan. Rond half 10 's avonds waren we weer thuis. Moe maar voldaan.
Zondag hebben Dunja en ik genoten van een heerlijke maaltijd bij een Chinees restaurant. De groepsleerkracht van mijn stageklas was namelijk jarig en had ons uitgenodigd om met haar gezin bij dat restaurant te gaan eten. Erg leuk en gastvrij. Dat is wel iets typisch van de Surinaamse cultuur. Surinamers zijn heel makkelijk in het uitnodigen van mensen. Eten is in deze cultuur ook erg belangrijk. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik dat geen enkel probleem vind. Na het etentje zijn we nog met een aantal studenten naar de Olifant geweest waar het begin van Holy Phagwa, een Hindoestaans feest, werd gevierd. Daarna zijn we nog even de stad in geweest. Ik ben echter samen met Cilia eerder naar huis gegaan omdat ik zat te slapen op het balkon... (Gelukkig schudde Cilia mij wakker).
Maandag hebben we Holy Phagwa gevierd. Holy Phagwa staat voor het Hindoestaanse nieuwjaar en een overwinning van het goede op het kwade. Aangezien de Hindoestanen tot 1 van de bevolkingsgroepen van Suriname behoren is Holy Phagwa een feestdag in Suriname. Wij waren met alle studenten uitgenodigd bij een Hindoestaanse familie om daar met hen het feest te vieren. Bij Holy Phagwa is het traditie om elkaar met gekleurd poeder, gekleurd water en parfum te bekogelen. Dat deden wij dan ook vol overgave! Geweldig! De meeste mensen gaan op dit feest in het wit gekleed en dat hebben wij uiteraard ook gedaan. Dat gaf een heel erg leuk effect! Uiteindelijk zagen we er dan ook monsterlijk mooi uit... Bij het feest waren bergen eten en drinken en een Hindoestaanse band aanwezig. Ik heb zelfs een oliebol gegeten! Een Hindoestaan vroeg mij of nieuwjaar in Nederland ook zo wordt gevierd... Was dat maar zo :D.
Thuis aangekomen heb ik flink moeten boenen om alle kleurstoffen weer van me af te krijgen. Na 3 wasbeurten was alles er volgens mij af...
Conclusie: Ik heb enorm genoten van afgelopen week!
Aankomend weekend staat er een trip naar Babunhol gepland. Daar blijven we 1 nacht slapen. En wel in hangmat! Vandaag heb ik een prachtige hangmat aangeschaft. Ik heb er direct maar een klamboe en dekentje bij gekocht. Dat heeft me weer een fortuin gekost ;). Volgende week horen jullie hoe het was!
Tot snel!
Liefs, Connie
P.S.: 'Berg' van 'Brownsberg' dient gewoon uitgesproken te worden als het Nederlandse woord 'berg'. En dus niet op z'n Engels als 'burk'. Even om misverstanden bij sommige mensen te voorkomen :D.
Nog een P.S.: Ook dit keer weer bedankt voor de leuke en lieve berichtjes! :)
-
04 Maart 2010 - 22:25
Hilde:
Connie, wat ben je toch weer goed bezig! Je gaat steeds meer op Dora the Explorer lijken ;)
Xx -
04 Maart 2010 - 22:39
Papa:
hobbelen en bobbelen.
veel plezier -
04 Maart 2010 - 22:48
Rio:
Dat Hindoestaanse Nieuwjaar klinkt awesome! Hoop dat ik dat ook een keertje mag meemaken :D Hetzij in Suriname of India~ -
04 Maart 2010 - 23:00
Mandy:
Ik zeg alleen maar: Respect!! :)
xx -
05 Maart 2010 - 00:26
Eef:
Hey meis, heb jij die zooi wel van je afgekregen, mijn haar is nog steeds kleurrijk, maar nu heel lelijk met doffe kleutjes, was het 'savonds en 's ochtends twee keer;) haha straks met het eruit groeien:P succes met laatste dagje stage van de week morgen en tot morgen aaf! xxx -
05 Maart 2010 - 07:44
Linda:
Slapende Connie op het balkon :D
Klinkt goed allemaal! :D Wanneer krijgen we meer foto's te zien!?
-
05 Maart 2010 - 07:46
Bernadet:
Goedemorgen vanuit Almelo! Ik denk dat ik mijn manager vandaag ook ga bekogelen met suiker en andere kleurstoffen die voor het oprapen liggen... Leve de Hindoestanen! :D -
05 Maart 2010 - 08:48
Marina:
Wow. Ik wil ook Holy Phagwa vieren! Foto's? :)
Verder had het me leuk geleken je van die berg af te zien glijden :P
Wederom prachtig verhaal Con :) -
05 Maart 2010 - 09:22
Sanne Kr. (minor ;)):
Hey Connie!
Wat gaaf allemaal zeg!!! Waauw! Zo beleef je nog eens wat haha.Ik wens je de komende tijd nog heel veel succes op je stage en vooral veel plezier!!
Liefs, Sanne -
05 Maart 2010 - 17:11
Janine:
Ah echt te gaaf! Ik wil ook zo'n nieuwjaar vieren:p
Kus -
05 Maart 2010 - 19:20
Jean:
Meegaan in het dagritme van de Surinamers en productiever zijn. Wat klopt hier niet?:p
En het blijft een mooie foto:)
Veel plezier dit weekend:)xxx -
05 Maart 2010 - 19:29
Hennie:
connie, loop jij daar stage of ben je op vakantie? fantastisch zo als jij dit kunt vertellen
-
06 Maart 2010 - 10:44
Ben:
Hoi Connie je kunt leuk schrijven ik wens je nog veel ptezier in het mooie Suriname. -
06 Maart 2010 - 14:03
Mirei:
Wat een prachtige, veelzeggende foto's!! -
06 Maart 2010 - 16:19
Ellen:
alle gebeurtenissen in 1 woord: GEWELDIG:)!!!!
xx -
06 Maart 2010 - 20:19
Karin:
Super dat je het daar zo naar je zin hebt! En wat prachtig kun jij die verhalen schrijven zeg, haha.
Nog heel erg veel plezier en succes daar! :) -
07 Maart 2010 - 18:28
Annemiek:
connie je verhaal is weer geweldig!
Ik had er egt wel bij willen zijn beetje mekaar onder goojen met leuke kleurtjes!
Super!
xx -
07 Maart 2010 - 18:44
Tineke:
Ha Connie, wat omschrijf je je verblijf in Suriname geweldig beeldend. Het kost me geen moeite om te bedenken hoe het eruit ziet en ik zou willen dat ik er bij kon zijn. Ik merk dat je erg geniet van alle indrukken. De tijd vliegt voorbij dus geniet met volle teugen. Je ouders missen je wel erg maar dat is maar goed ook. Hier is alles ook goed. Je zult het haast niet geloven maar zoals het er nu uitziet dan zul je Oscar nog levend terug zien. Het gaat wonderbaarlijk goed met hem. Hij is weer net zo vervelend als voorheen dwz hij blaft en gromt weer. Maar dat hoort bij hem we zijn ontzettend blij dat hij zo opgeknapt is. Helaas is het gezwel aan zijn ribbenkast wel erg groot, maar zolang hij er geen last van heeft is het van geen belang.
Meisje veel plezier en de groeten van ons allemaal. Liefs Tineke -
07 Maart 2010 - 19:22
Dafne:
helemaal gaaf!! :D Dat genieten doe je in ieder geval goed he ;) haha! Ben alweer benieuwd hoe Babunhol was!
xxDafne -
08 Maart 2010 - 10:02
Tante Geertje:
Wat geweldig allemaal, vandaag voor het eerst gekeken naar je website.
Net van je vader gehoord dat je dat kunt bekijken.Super!!
Liefs en groeten -
08 Maart 2010 - 10:37
Geertje Poessé:
Lieve Connie,
Ik vond het zo leuk, heb alles gelezen en de foto's gezien.
Meteen alles afgedrukt voor tante Lida. Vind ze vast erg leuk.Liesf en groeten -
08 Maart 2010 - 18:18
Riëlle:
He Connie,
super om allemaal te lezen wat je aan het doen bent! Je vermaakt je duidelijk goed. Ik stel je ouders steeds weer gerust als ze in de winkel komen;)
Heel veel plezier en succes nog. Geniet er vooral ook van want je zegt het zelf... het vliegt voorbij!
Groetjes Rielle -
09 Maart 2010 - 01:11
Henk:
Nu snap ik pas hoe jullie toegetakeld zijn bij Holy Phagwa. Mariët en ik hebben er (bijna)niets meer van teruggezien. De metamorfose van vandaag (8 mrt) houdt vast wat langer stand!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
