Hobbel in de weg in het kwadraat...
Door: Connie Leeuw
Blijf op de hoogte en volg Connie
22 Maart 2010 | Suriname, Paramaribo
Lieve mensen,
het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste verslag heb geschreven. Aan mij dus de taak om mijn belevenissen van 2 weken te beschrijven.
Ik heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin. Woensdag ben ik hier alweer 7 weken. Als iemand me zou vertellen dat ik hier nog maar 2 weken zat zou ik het ook geloven. De tijd gaat zo snel! En er gaat geen dag voorbij zonder dat er iets bijzonders gebeurt. Afgelopen weekend droomde ik dat ik weer terug was in Nederland. In mijn droom baalde ik als een stekker dat ik weer thuis was. Ook ging ik aan de verkeerde kant van de weg fietsen en vond ik alles duur. Toen ik weer wakker werd met uitzicht op een prachtige rivier voelde ik me spontaan geen stekker meer ;). Achteraf had ik hier best een half jaar naar toe willen gaan. Uiteraard zijn er mensen die ik best mis, maar die mogen natuurlijk altijd deze kant opkomen!
Laat ik beginnen met het stagebezoek vanuit de pabo in Deventer. Henk en Mariet kwamen woensdag 10 maart een kijkje nemen bij mij in de klas. Aan de hand van het bezoek zouden zij mijn prestaties op een basisschool in een ver en totaal ander land beoordelen. Tijdens het bezoek hebben ze prachtige foto's gemaakt van de kinderen. Ook hebben ze foto's gemaakt terwijl ik aan het lesgeven was. Best confronterend om jezelf voor de klas te zien staan. Ik schrok er best een beetje van. Een hand in mijn zij en mijn kin een beetje omhoog... Maar volgens Henk en Mariet kwam mijn houding heel natuurlijk en overtuigend over. Mijn 31 kinderen gedroegen zich deze dag ook nog eens voorbeeldig. Henk en Mariet waren tevreden! :)
Die avond hebben Henk en Mariet de hele groep mee uit eten genomen bij wijze van afscheid. Zij zouden de volgende dag namelijk alweer vertrekken. Het was een gezellig etentje. (Aan Marina: maandag en dinsdag en donderdag hebben we gewoon gekookt :P).
Vrijdag hadden Dunja en ik de boodschappen voor de kookcursus vast gehaald, zodat we zaterdag lekker uit konden slapen. Het boodschappen doen was een heel avontuur. Zo kwam Dunja aan de praat met een meneer die ooit in Nederland was geweest. En wel in Almere Binnen... Oh noh... En zo kwam ik aan de praat met een meneer die wel graag kennis met me wilde maken. Ook wilde hij graag e-mailadressen uitwisselen zodat ik hem ooit zou kunnen benaderen voor een massage als ik daar behoefte aan had... Gek genoeg had ik daar geen behoefte aan. Dat heb ik hem dan ook vriendelijk doch duidelijk verteld. Wat hij ervan vond weet ik niet, want ik ben snel weggelopen :D.
Vrijdagavond hebben we gegeten bij een Chinees restaurant. Ik had helaas het verkeerde gerecht gekozen... Volgende keer beter! Daarna zijn we nog gezellig de stad in geweest.
Zaterdagmiddag was het tijd voor de kookcursus. Dit was wederom een succes! Nasi maken zonder spul uit een zakje. Dat beviel mij wel! We hebben het echter pas die maandag opgegeten. We werden zaterdagavond namelijk weer mee uit eten genomen. Dit keer omdat 1 van de studenten hier jarig was. Mevrouw Deekman, bazin van dit appartementencomplex, was zo lief om ons allemaal te trakteren op zijn lievelingsgerecht bij het restaurant waar we vrijdag ook waren geweest. Hij was namelijk 25 geworden en dat is hier een bijzondere leeftijd. Dit keer smaakte het eten erg goed!
Zondag was het weer tijd voor een trip. Dit keer ging de reis naar Jodensavanne en Blakawatra.
Jodensavanne is een zeer historische plek waar de Joden, zoals de naam al zegt, een hele geschiedenis hebben achtergelaten. Zo hebben de Joden daar een suikerrietplantage gehad, waar ze ook slaven hielden, maar heeft er zich in de tweede wereldoorlog ook nog het één en ander afgespeeld. Momenteel zijn er nog graven en een ruine van de synagoge te bekijken. Best indrukwekkend. Het is vooral gek om zoiets aan te treffen in een prachtige omgeving.
Even verderop onder een steiger vonden we kleine vleermuizen die daar waarschijnlijk aan het slapen waren. Erg leuk om die beesten in de vrije natuur te zien hangen.
Nadat we een wandeling hadden gemaakt bij Jodensavanne zijn we verder gereden naar Blakawatra, een kreekje waar we lekker tot rust konden komen. Blakawatra betekent letterlijk 'zwart water'. Het water oogt dan ook echt zwart. Het klinkt heel vies, maar het water is echt zuiver. De kleur is ontstaan door vallende bladeren. Als de zon er op schijnt lijkt het water een beetje op cola. Erg mooi om te zien. Na aankomst hebben we eerst heerlijk gegeten. Ongelooflijk hoe lekker het eten tijdens de trips steeds is. Ik hou van dit land ;). Na het eten hebben we nog even een wandeling gemaakt door de omgeving. Prachtig! Het varieerde van een groen bos tot een soort van Savanne met stralend wit zand. Ik kon me haast niet voorstellen dat dit echt was. Na een korte fotosessie zijn we weer terug gegaan naar het water, waar ik heerlijk heb liggen dobberen. Ik heb genoten van de zon en het water.
Vorige week heb ik ook weer 5 dagen stage gelopen. Ik realiseer me steeds meer dat ik al bijna afscheid moet nemen van de kinderen. Ik begin er steeds meer tegenop te zien. Helemaal toen ik ook nog eens hele lieve brieven van een aantal kinderen kreeg. Als ik een hele grote koffer had nam ik ze alle 31 mee naar huis ;).
De trip van afgelopen weekend bevond zich in Malaria-gebied. Dat betekende: malariatabletten slikken. Persoonlijk hou ik er niet zo van om allerlei chemische troep naar binnen te werken, maar liever dat dan malaria. En aangezien de muggen over het algemeen smullen van mijn bloed (ook wel te zien aan de vele littekens op mijn benen) leek het me helemaal verstandig om me aan de pillen te wagen.
Zaterdag gingen we om 6 uur in de ochtend op pad naar het eiland Isadou. De formatie van dit weekend bestond uit 5 pabo-stagiaires en 4 jongens van de hogeschool in Amsterdam. Daarnaast waren begeleider Dennis, Deryl (geen idee of ik zijn naam goed schrijf), lokale gids Marcel en chauffeur Rachid van de partij. Er stond ons een reis van 4 uur voor de boeg. Uiteindelijk zijn we zo'n 5 en een half uur onderweg geweest... Na Brownsberg dacht ik dat ik al heel wat gewend was wat bobbels betreft. Niet dus... Het eerste deel van de route was asfalt. Toen kwam er een soort van grint-achtig asfalt. Beeld je in dat je aan het skeeleren bent over een fietspad dat voor fietsbanden glad genoeg is, maar voor skeelers erg trillerig. Dat gevoel, maar dan in een busje... En dan ook best lang... Gelukkig kwam er daarna weer een gladde weg, die vervolgens weer overliep in een zandweg... Onderweg kwamen we veel Chinezen tegen die bezig waren met het verbeteren van de weg. Het zijn voornamelijk Chinezen die zich hier met dat soort zaken bezig houden omdat zij geen weekenden kennen. (Ook wel workaholics genoemd) De zandweg was ook een heerlijke ervaring. Na 2 en een half uur hobbelen, bobbelen en zo'n 60 keer bijna met mijn hoofd tegen het plafond te hebben gezeten waren we aangekomen bij het dorpje waar we met al onze spullen over moesten stappen op een korjaal. Vanaf daar moesten we nog een klein half uur varen naar Isadou. De boottocht was heerlijk en ook best spannend. In dit deel van de Surinamerivier zitten namelijk veel rotsen en stroomversnellingen. Gelukkig wist onze bootsman daar heel soepel tussendoor te manoeuvreren. Af en toe leek het of de boot zou gaan kantelen, maar gelukkig was dat maar schijn. Na de spannende boottocht kwamen we aan bij het prachtige eiland Isadou. Er stonden supermooie houten hutjes, met daken van bladeren, waarin wij zouden overnachten, in een omgeving met groene bomen en een rivier met stroomversnellingen. Het geluid van de stroomversnellingen gaf extra sfeer. Na een rondleiding over het eiland, om de toilletten en de boom waarin 's avonds Tarantula's zitten te laten zien, gingen we twee Marrondorpen bezoeken. Hier gingen we net als bij Babunhol kijken hoe de mensen daar leven. Wederom erg indrukwekkend. Tussen de 2 dorpen zit een prachtig bos, waar we ook doorheen moesten. Daar kwamen we de plaatselijke vrouwelijke bevolking tegen met baby's op hun rug en manden met takken op hun hoofd. Vaak vergezeld van prachtige kinderen.
Ook mochten wij genieten van een aantal windhozen die nogal onheilspellend overkwamen. Het gekraak van de bomen en neer vallende takken maakte me ook niet erg gerust.
Gelukkig zijn we ongedeerd uit het bos gekomen ;).
Weer aangekomen op onze verblijfplaats besloten we om onze haren te gaan wassen in de rivier. Denk je in dat alles zo ongeveer wordt gewassen in de rivier. Van vuile was tot aan kip. Het was geniaal. Omdat het al een beetje donker begon te worden was het best gevaarlijk met al die rotsen, maar ook hier zijn we ongedeerd vanaf gekomen. Wie niet waagt die niet wint ;). Na het eten was het tijd om op zoek te gaan naar de kaaimannen. Het was inmiddels pikkedonker geworden. Goed ingepakt en met een citroengeur van Isadou tot aan Paramaribo stapten we met z'n allen in een korjaal om de rivier op te gaan. Ergens voelde ik me lichtelijk gestoord. In het pikkedonker in een houten bootje een rivier met rotsen, piranha's, en kaaimannen op gaan is nou niet één van de meest veilige situaties. Helemaal niet als je je bedenkt dat we ook nog eens op zoek gingen naar als tweede genoemde gevaarlijke factor. Gelukkig hadden we een zwemvest aan.
Nog even een jaloersmakend detail: Ook dit keer konden we genieten van een zichtbare Melkweg. Al was ik dit keer drukker met het zoeken naar rode oogjes. Met zaklampen werden de waterkanten afgespeurd op zoek naar de beruchte oogjes. Helaas waren die snel weer verdwenen als we dichterbij kwamen. Aan het einde van de tocht hadden we eindelijk geluk! Weer zagen we rode oogjes. In het begin zwommen de oogjes helaas steeds weg. Heel bijzonder om te zien hoe geruisloos zo'n beest kan zwemmen. Tot hij zo dicht bij de waterkant zat dat hij bleef zitten. Zelfs toen er met een zaklamp op hem werd geschenen bleef de kaaiman met zijn kop boven water. Persoonlijk heb ik het niet zo op krokodillen, maar dit was wel heel erg bijzonder. Na dit mooie moment zijn we weer richting de hutten gegaan.
De volgende ochtend werd ik later wakker dan verwacht. Ik had in tijden niet zo lekker en lang geslapen. Na een heerlijk ontbijt heb ik met de meiden haren gewassen en tanden gepoetst in de rivier. Erg leuk :D. Met zonlicht was het toch wat prettiger. Nadat we wat rotsen hadden beklommen voor leuke fotomomenten kwam Dennis met het idee om naar een stroomversnelling aan de andere kant van het eiland te gaan. Daar zeiden wij natuurlijk geen 'nee' tegen! Ook dit plekje van het eiland was prachtig. In de stroomversnelling hebben we heerlijk kunnen genieten van een massage. Stel je het gevoel van een bubbelbad voor, maar dan in de vrije natuur en met een prachtige omgeving met een groen bos en mooie rotsen. Ook dit moment was te mooi om waar te zijn. Helaas klopt de spreuk 'Time flies when you're having fun.' en moesten we weer met al onze spullen richting Paramaribo (Over de hobbelweg en grint-achtige asfaltweg).
Ook dit waren weer 2 weken om nooit te vergeten. Ik heb weer volop genoten en kijk alweer uit naar aankomend weekend. Dan gaan we namelijk 's nachts reuzenschildpadden bekijken terwijl ze eitjes aan het leggen zijn.
Het blijft trouwens steeds weer een verassing om te zien wie er weer een berichtje heeft geplaatst onder mijn reisverslagen. Ik word erg blij van de berichtjes. Het is leuk om te merken dat er mensen zijn die aan me denken en meeleven terwijl ik toch helemaal aan de andere kant van de oceaan vertoef :).
Tot de volgende keer!
Liefs, Connie
P.S.: Ik geniet nu vanuit mijn kamer van een enorme tropische regenbui. Ik heb de deur van mijn Franse balkon maar snel dicht gedaan ;).
het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste verslag heb geschreven. Aan mij dus de taak om mijn belevenissen van 2 weken te beschrijven.
Ik heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin. Woensdag ben ik hier alweer 7 weken. Als iemand me zou vertellen dat ik hier nog maar 2 weken zat zou ik het ook geloven. De tijd gaat zo snel! En er gaat geen dag voorbij zonder dat er iets bijzonders gebeurt. Afgelopen weekend droomde ik dat ik weer terug was in Nederland. In mijn droom baalde ik als een stekker dat ik weer thuis was. Ook ging ik aan de verkeerde kant van de weg fietsen en vond ik alles duur. Toen ik weer wakker werd met uitzicht op een prachtige rivier voelde ik me spontaan geen stekker meer ;). Achteraf had ik hier best een half jaar naar toe willen gaan. Uiteraard zijn er mensen die ik best mis, maar die mogen natuurlijk altijd deze kant opkomen!
Laat ik beginnen met het stagebezoek vanuit de pabo in Deventer. Henk en Mariet kwamen woensdag 10 maart een kijkje nemen bij mij in de klas. Aan de hand van het bezoek zouden zij mijn prestaties op een basisschool in een ver en totaal ander land beoordelen. Tijdens het bezoek hebben ze prachtige foto's gemaakt van de kinderen. Ook hebben ze foto's gemaakt terwijl ik aan het lesgeven was. Best confronterend om jezelf voor de klas te zien staan. Ik schrok er best een beetje van. Een hand in mijn zij en mijn kin een beetje omhoog... Maar volgens Henk en Mariet kwam mijn houding heel natuurlijk en overtuigend over. Mijn 31 kinderen gedroegen zich deze dag ook nog eens voorbeeldig. Henk en Mariet waren tevreden! :)
Die avond hebben Henk en Mariet de hele groep mee uit eten genomen bij wijze van afscheid. Zij zouden de volgende dag namelijk alweer vertrekken. Het was een gezellig etentje. (Aan Marina: maandag en dinsdag en donderdag hebben we gewoon gekookt :P).
Vrijdag hadden Dunja en ik de boodschappen voor de kookcursus vast gehaald, zodat we zaterdag lekker uit konden slapen. Het boodschappen doen was een heel avontuur. Zo kwam Dunja aan de praat met een meneer die ooit in Nederland was geweest. En wel in Almere Binnen... Oh noh... En zo kwam ik aan de praat met een meneer die wel graag kennis met me wilde maken. Ook wilde hij graag e-mailadressen uitwisselen zodat ik hem ooit zou kunnen benaderen voor een massage als ik daar behoefte aan had... Gek genoeg had ik daar geen behoefte aan. Dat heb ik hem dan ook vriendelijk doch duidelijk verteld. Wat hij ervan vond weet ik niet, want ik ben snel weggelopen :D.
Vrijdagavond hebben we gegeten bij een Chinees restaurant. Ik had helaas het verkeerde gerecht gekozen... Volgende keer beter! Daarna zijn we nog gezellig de stad in geweest.
Zaterdagmiddag was het tijd voor de kookcursus. Dit was wederom een succes! Nasi maken zonder spul uit een zakje. Dat beviel mij wel! We hebben het echter pas die maandag opgegeten. We werden zaterdagavond namelijk weer mee uit eten genomen. Dit keer omdat 1 van de studenten hier jarig was. Mevrouw Deekman, bazin van dit appartementencomplex, was zo lief om ons allemaal te trakteren op zijn lievelingsgerecht bij het restaurant waar we vrijdag ook waren geweest. Hij was namelijk 25 geworden en dat is hier een bijzondere leeftijd. Dit keer smaakte het eten erg goed!
Zondag was het weer tijd voor een trip. Dit keer ging de reis naar Jodensavanne en Blakawatra.
Jodensavanne is een zeer historische plek waar de Joden, zoals de naam al zegt, een hele geschiedenis hebben achtergelaten. Zo hebben de Joden daar een suikerrietplantage gehad, waar ze ook slaven hielden, maar heeft er zich in de tweede wereldoorlog ook nog het één en ander afgespeeld. Momenteel zijn er nog graven en een ruine van de synagoge te bekijken. Best indrukwekkend. Het is vooral gek om zoiets aan te treffen in een prachtige omgeving.
Even verderop onder een steiger vonden we kleine vleermuizen die daar waarschijnlijk aan het slapen waren. Erg leuk om die beesten in de vrije natuur te zien hangen.
Nadat we een wandeling hadden gemaakt bij Jodensavanne zijn we verder gereden naar Blakawatra, een kreekje waar we lekker tot rust konden komen. Blakawatra betekent letterlijk 'zwart water'. Het water oogt dan ook echt zwart. Het klinkt heel vies, maar het water is echt zuiver. De kleur is ontstaan door vallende bladeren. Als de zon er op schijnt lijkt het water een beetje op cola. Erg mooi om te zien. Na aankomst hebben we eerst heerlijk gegeten. Ongelooflijk hoe lekker het eten tijdens de trips steeds is. Ik hou van dit land ;). Na het eten hebben we nog even een wandeling gemaakt door de omgeving. Prachtig! Het varieerde van een groen bos tot een soort van Savanne met stralend wit zand. Ik kon me haast niet voorstellen dat dit echt was. Na een korte fotosessie zijn we weer terug gegaan naar het water, waar ik heerlijk heb liggen dobberen. Ik heb genoten van de zon en het water.
Vorige week heb ik ook weer 5 dagen stage gelopen. Ik realiseer me steeds meer dat ik al bijna afscheid moet nemen van de kinderen. Ik begin er steeds meer tegenop te zien. Helemaal toen ik ook nog eens hele lieve brieven van een aantal kinderen kreeg. Als ik een hele grote koffer had nam ik ze alle 31 mee naar huis ;).
De trip van afgelopen weekend bevond zich in Malaria-gebied. Dat betekende: malariatabletten slikken. Persoonlijk hou ik er niet zo van om allerlei chemische troep naar binnen te werken, maar liever dat dan malaria. En aangezien de muggen over het algemeen smullen van mijn bloed (ook wel te zien aan de vele littekens op mijn benen) leek het me helemaal verstandig om me aan de pillen te wagen.
Zaterdag gingen we om 6 uur in de ochtend op pad naar het eiland Isadou. De formatie van dit weekend bestond uit 5 pabo-stagiaires en 4 jongens van de hogeschool in Amsterdam. Daarnaast waren begeleider Dennis, Deryl (geen idee of ik zijn naam goed schrijf), lokale gids Marcel en chauffeur Rachid van de partij. Er stond ons een reis van 4 uur voor de boeg. Uiteindelijk zijn we zo'n 5 en een half uur onderweg geweest... Na Brownsberg dacht ik dat ik al heel wat gewend was wat bobbels betreft. Niet dus... Het eerste deel van de route was asfalt. Toen kwam er een soort van grint-achtig asfalt. Beeld je in dat je aan het skeeleren bent over een fietspad dat voor fietsbanden glad genoeg is, maar voor skeelers erg trillerig. Dat gevoel, maar dan in een busje... En dan ook best lang... Gelukkig kwam er daarna weer een gladde weg, die vervolgens weer overliep in een zandweg... Onderweg kwamen we veel Chinezen tegen die bezig waren met het verbeteren van de weg. Het zijn voornamelijk Chinezen die zich hier met dat soort zaken bezig houden omdat zij geen weekenden kennen. (Ook wel workaholics genoemd) De zandweg was ook een heerlijke ervaring. Na 2 en een half uur hobbelen, bobbelen en zo'n 60 keer bijna met mijn hoofd tegen het plafond te hebben gezeten waren we aangekomen bij het dorpje waar we met al onze spullen over moesten stappen op een korjaal. Vanaf daar moesten we nog een klein half uur varen naar Isadou. De boottocht was heerlijk en ook best spannend. In dit deel van de Surinamerivier zitten namelijk veel rotsen en stroomversnellingen. Gelukkig wist onze bootsman daar heel soepel tussendoor te manoeuvreren. Af en toe leek het of de boot zou gaan kantelen, maar gelukkig was dat maar schijn. Na de spannende boottocht kwamen we aan bij het prachtige eiland Isadou. Er stonden supermooie houten hutjes, met daken van bladeren, waarin wij zouden overnachten, in een omgeving met groene bomen en een rivier met stroomversnellingen. Het geluid van de stroomversnellingen gaf extra sfeer. Na een rondleiding over het eiland, om de toilletten en de boom waarin 's avonds Tarantula's zitten te laten zien, gingen we twee Marrondorpen bezoeken. Hier gingen we net als bij Babunhol kijken hoe de mensen daar leven. Wederom erg indrukwekkend. Tussen de 2 dorpen zit een prachtig bos, waar we ook doorheen moesten. Daar kwamen we de plaatselijke vrouwelijke bevolking tegen met baby's op hun rug en manden met takken op hun hoofd. Vaak vergezeld van prachtige kinderen.
Ook mochten wij genieten van een aantal windhozen die nogal onheilspellend overkwamen. Het gekraak van de bomen en neer vallende takken maakte me ook niet erg gerust.
Gelukkig zijn we ongedeerd uit het bos gekomen ;).
Weer aangekomen op onze verblijfplaats besloten we om onze haren te gaan wassen in de rivier. Denk je in dat alles zo ongeveer wordt gewassen in de rivier. Van vuile was tot aan kip. Het was geniaal. Omdat het al een beetje donker begon te worden was het best gevaarlijk met al die rotsen, maar ook hier zijn we ongedeerd vanaf gekomen. Wie niet waagt die niet wint ;). Na het eten was het tijd om op zoek te gaan naar de kaaimannen. Het was inmiddels pikkedonker geworden. Goed ingepakt en met een citroengeur van Isadou tot aan Paramaribo stapten we met z'n allen in een korjaal om de rivier op te gaan. Ergens voelde ik me lichtelijk gestoord. In het pikkedonker in een houten bootje een rivier met rotsen, piranha's, en kaaimannen op gaan is nou niet één van de meest veilige situaties. Helemaal niet als je je bedenkt dat we ook nog eens op zoek gingen naar als tweede genoemde gevaarlijke factor. Gelukkig hadden we een zwemvest aan.
Nog even een jaloersmakend detail: Ook dit keer konden we genieten van een zichtbare Melkweg. Al was ik dit keer drukker met het zoeken naar rode oogjes. Met zaklampen werden de waterkanten afgespeurd op zoek naar de beruchte oogjes. Helaas waren die snel weer verdwenen als we dichterbij kwamen. Aan het einde van de tocht hadden we eindelijk geluk! Weer zagen we rode oogjes. In het begin zwommen de oogjes helaas steeds weg. Heel bijzonder om te zien hoe geruisloos zo'n beest kan zwemmen. Tot hij zo dicht bij de waterkant zat dat hij bleef zitten. Zelfs toen er met een zaklamp op hem werd geschenen bleef de kaaiman met zijn kop boven water. Persoonlijk heb ik het niet zo op krokodillen, maar dit was wel heel erg bijzonder. Na dit mooie moment zijn we weer richting de hutten gegaan.
De volgende ochtend werd ik later wakker dan verwacht. Ik had in tijden niet zo lekker en lang geslapen. Na een heerlijk ontbijt heb ik met de meiden haren gewassen en tanden gepoetst in de rivier. Erg leuk :D. Met zonlicht was het toch wat prettiger. Nadat we wat rotsen hadden beklommen voor leuke fotomomenten kwam Dennis met het idee om naar een stroomversnelling aan de andere kant van het eiland te gaan. Daar zeiden wij natuurlijk geen 'nee' tegen! Ook dit plekje van het eiland was prachtig. In de stroomversnelling hebben we heerlijk kunnen genieten van een massage. Stel je het gevoel van een bubbelbad voor, maar dan in de vrije natuur en met een prachtige omgeving met een groen bos en mooie rotsen. Ook dit moment was te mooi om waar te zijn. Helaas klopt de spreuk 'Time flies when you're having fun.' en moesten we weer met al onze spullen richting Paramaribo (Over de hobbelweg en grint-achtige asfaltweg).
Ook dit waren weer 2 weken om nooit te vergeten. Ik heb weer volop genoten en kijk alweer uit naar aankomend weekend. Dan gaan we namelijk 's nachts reuzenschildpadden bekijken terwijl ze eitjes aan het leggen zijn.
Het blijft trouwens steeds weer een verassing om te zien wie er weer een berichtje heeft geplaatst onder mijn reisverslagen. Ik word erg blij van de berichtjes. Het is leuk om te merken dat er mensen zijn die aan me denken en meeleven terwijl ik toch helemaal aan de andere kant van de oceaan vertoef :).
Tot de volgende keer!
Liefs, Connie
P.S.: Ik geniet nu vanuit mijn kamer van een enorme tropische regenbui. Ik heb de deur van mijn Franse balkon maar snel dicht gedaan ;).
-
23 Maart 2010 - 06:40
Albertine:
Heeey Connie,
Alweer een supermooi verhaal man! Fijn dat je stagebezoek ook goed ging en balen idd dat je al bijna weer afscheid moet nemen...
xx -
23 Maart 2010 - 07:40
Papenmam:
mooie belevenissen. -
23 Maart 2010 - 07:43
Linda:
Een cola-kreekje :D Kwam je nog een stukje kip tegen in je haar? :D
Eindelijk gerechtigheid dat jij een keer een trpische bui hebt, hier schijnt de zon lekker! :D -
23 Maart 2010 - 08:33
Mandy:
Fijn om te horen dat het zo goed gaat! En ik zal aan je denken dit weekend als je je schildpadden aan het zoeken bent, ik ben jaloers!!
xx -
23 Maart 2010 - 09:52
Marina:
:D -
23 Maart 2010 - 10:13
Jean:
Dat wordt dus eieren bakken komend weekend:D -
23 Maart 2010 - 15:59
Chrizz:
Meeleven? :-s Wij met jou? Gezien je avonturen en verhalen moet je juist met ons meeleven! :D
x -
23 Maart 2010 - 18:15
Dafne:
Nice Nice alweer!! :D
En hier zit ik dan mn verslag te maken.. bah! Ik wil bij jullie zijn!! Haha!
Heel veel plezier komend weekend; dat is echt een super gave trip!Enjoy!!
xx -
23 Maart 2010 - 19:28
Annemiek:
connie, jeetje wat een verhalen, jij beleeft echt een heleboel daar!
Echt super leuk dat je het zo mega naar je zin hebt!
xx -
23 Maart 2010 - 20:18
Hilde:
Een massage in de natuur vind je dus heerlijk, maar dat aanbod van die aardige man sla je af? Ik snap er niets van ;)
Geniet nog van de laatste weken! Met een beetje geluk schijnt de zon tegen de tijd dat je hier weer bent ook weer volop
Xx -
23 Maart 2010 - 21:04
Mirei:
Hier! Meet de nieuwe Steve Irwin! :D Avonturier!! Ben stikjaloers! ;) maar gun het je dan ook wel weer hoor.. dat dan weer wel.
Liefs en een dikke kus! -
24 Maart 2010 - 15:55
Helsa De Jonge:
hoi Connie, stel je even voor de stage van mij die het verste weg was , was in Daarlerveen.
Suriname is wel veel spannender. leuk verslag en fijne dagen verder.
hartelijke groet Helsa -
26 Maart 2010 - 08:30
Klaartje:
Ik denk dat die supermarktman al wist wat je ging doen!!Al dat hobbelen was toch óók een fijne massage? Het is net zo'n schudbankenkuur, daar word je slank van. Nou ja, dat heb jij niet nodig natuurlijk. En je hebt dus inderdaad wel last van muggen en andere feestelijkheden. Maakt het paradijs,voor ons gelukkig, iets minder paradijselijk.
Geniet er toch maar van zolang het kan. -
27 Maart 2010 - 10:03
Ellen:
Ik ben heeeeel erg benieuwd naar je foto's:D super:D
xx -
27 Maart 2010 - 12:49
Yvonne:
Wat leuk om je verhalen te lezen! Je hebt het zo te lezen ook super naar je zin in Suriname. Susan al ontmoet?
Veel plezier nog!
Groetjes Yvonne -
29 Maart 2010 - 20:38
Bernadet:
Muggen, kakkerlakken, stalkers, verkeerd Chinees gerecht, zwart water.. Ik ben totaal niet jaloers. :D -
29 Maart 2010 - 21:08
Plaatselijke Grutter:
Connie,
Heb je verhalen uiteraard allemaal gelezen.
De meeste verhalen heb je onderhand (helaas voor jou) nu wel geschreven want het moment van vertrek naar andere temperaturen nadert gestaag!
Maar wees gerust, we zullen je graag weer terug zien op de winkelvloer en daar de verhalen en ervaringen uit de eerste hand willen aanhoren.
Bedankt voor je kaart, die hangt uiteraard in de kantine waar iedereen die hem bekijkt zich afvraagt waarom je de plaatselijke temperatuur (31 graden) op die kaart moest zetten....
Gegroet mede namens je supermarktcollega's
-
01 April 2010 - 10:42
Thijs:
Hey Connie,
Uiteindelijk ook een berichtje van mij, beter laat dan nooit ;) Bedankt nog voor het kaartje! :)
Oscar maakt het nog goed.
Nog 2 weekjes en dan kom je alweer terug. Geniet er nog even van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
